Babae
Babae sa mundong mapang-api
Nabubuhay ka
Sa’yong kabataan ang lahat ay nagmula
Ang mga sulyap, nakaw na tingin
Tagos sa kaluluwa
Sa madilim na eskinita
Babae’y biktima
Hindi mawari
Ano’ng pagkakaiba?
Tao rin ako katulad nila
Kaya titindig, taas noong tingin
Hindi ikahihiya
Ako’y babae, buhay ang dala
Matapang at palaban
Maglaho man ang paligid
Ika’y tiyak na mananatili
Kung sa’n walang sulyap, nakaw na tingin
Ikaw ang magliliwanag sa eskinitang madilim
Lupa
Lupa ang buhay
Dito sa bukid isinilang
Ang libo-libong katulad ko
Ididikta ng lupa ang tatahaking landas
Umulan, umaraw, dito ay mananahan
Pagkat lupa ang bumubuhay
Ang dugong mananalaytay
Hanggang kamatayan
Lupa ang kahirapan
Musmos pa lang nabatid ko na
Kung bakit ang bigas na inani
Napunta sa kamay ng iba
Kami ngayon ang salat
Kumakalam ang sikmura
Kaya naglakbay kami at tumungo
Bigyan sana ng makakain
Ang mga nagpapakain sa inyo
Ngunit walang nakinig
Putok ng bala, sigaw ng kapwa magsasaka
Ang umalingawngaw sa daan
Dumanak ang dugo sa bitak-bitak na daan
Pinagmasdan ko ito at sinundan
Hanggang sa makarating sa lupang sakahan
Kung sa’n nagtagpo ang buhay at kamatayan
Musmos
Noong isinilang ako naunawaan ko na
Ang papel na gagampanan
Noong sinabi nilang “Babae ka”
Nasilayan ko ang unang liwanag
Sinilaw ang mga mata
Alam ko na noon pa
Ang liwanag ay kadilimang nagpopostura
Sa paglaki unti-unting mababatid
Ang ilaw ay babasagin ng iba
Pinuno ko ang puting silid
Ng mga sigaw ng pagtangis
Alam ko na noon pa
Ang pangambang nakakabit
Sumisigaw ako para sa sariling
Balang araw ititikom ang bibig
Sa pagsilang ng sarili kong anak
Ako’y hihingi ng paumanhin
Mabubuhay siya’t mamamatay
Na tumatangis